De weg
Zo langs de weg van het studeren
is her en der een klein stationnetje.
Als je even geen zin hebt om te leren,
kun je gaan zitten op het bijbehorende perronnetje.
Om het heel komt dan de trein,
en als de machinist roept: “Je moet weer!”
dan heb je even de pest aan jong zijn,
want je moet verder, keer op keer.
Plotseling is daar eindelijk het eindpunt:
het heeft een groot en druk perron.
Daar is het, waar je echt niet verder kunt,
dat is echt het laatste station.
Je ziet gezichten om je heen,
gezichten van jaren terug.
Echt kennen doe je geeneen;
ging je reis dan toch te vlug?
Door de tijd heen heeft men je, zo langs de weg,
steeds voortgeduwd, ook al was je bang.
Maar ook al is deze weg teneinde,
leren moet je je hele leven lang.
3534 keer gelezen