Einde

De rust is weg,
de rots gebarsten
omlaag gestort
als een krachteloze,
grauwe massa,
om één te worden
met een andere, boze
grijze massa.
Waar is de berg,
achterdeur van het bestaan
die zo ver uitsteeg
boven de eigen zwarte ziel;
verdwenen
in verraderlijke kloven
en geen mens
kan mij meer verstaan.