Sneeuw

Hoe teer het daar buiten ook mag liggen
het is sterk en hoe.
Overdag laat het gelaten over zich heen lopen,
maar ’s nachts dekt de vorst het beschermend toe.
Hoe broos het ligt op de kale takken
die spoedig onder hun last door zullen zakken.
Het wil zijn ijdelheid tonen
ook al is dat maar een keer per jaar.
Elk jaar weer laat het zijn zachte vlokken op aarde vallen
alsof het steeds weer wil zeggen:
van alle dingen op aarde
heeft ook sneeuw zo zijn waarde.
Het vertelt elk jaar weer een ander verhaal,
maar met steeds hetzelfde moraal.