Weet je nog?
Vonken dansen plagend
rond je mond, in je ogen
Ik herken je.
Weet je nog?
Toen wij licht waren, sterren
stoeiend om de maan, verworden
tot nieuwe hemellichamen
en elkaars kern van binnen kenden.
Telkens verlieten wij onszelf
zonder enige vorm
van spijt of afscheid
waaiden lachend als stof uiteen.
Weet je nog?
Maar opnieuw ben je verwonderd
zo ver verwijderd, ik volg je
altijd op zoek naar die schittering
onder je nieuw verworven huid.