Doorgaan

Een lach is de jas
van mijn tranen
en fluisterstil
is mijn geschreeuw.
Waarom, waarom
de woede in mijn hart
bij je zijn
is al wat ik wil.
Zoveel woorden geef ik jou
ik praat, ik zing, ik huil,
je hoort niet wat ik zeg.
Met mijn rug tegen de muur
sta ik in ruimte, wachtend.
Ik trek mijn jas aan
en ga weer op weg.