Herdenking Bijlmer vliegramp 11 oktober 1992

Rood is de band
maar je huid heeft alle kleuren.
O mensenkind,
hoe vreemd is je lot
en alles kan gebeuren.
Als zomaar je wereld opensplijt,
je zomaar opnieuw moet beginnen,
raak je alle woorden kwijt,
is er enkel een hand
die spreekt in nieuwe zinnen.
De mens buigt
tot op gelijke hoogte,
zwijgt en kijkt ernaar.
Armen in verdriet geheven,
stil omhelzen we elkaar.
Opeens zien ogen ogen,
kijken elkaar begrijpend aan.
Ons hart door muziek bewogen
en de Toren van Babel
heeft nooit bestaan.