Expansie
Ik omvat de wereld
in een snelle oogopslag.
Ik strek mijn armen uit
en raak de aarde aan.
Voel het leven:
liefde, pijn, verdriet.
Elke beweging, elk geluid
tekens van het bestaan.
Zo dicht bij de ziel
is er niemand die mij ziet
opgaand in het felle zonlicht,
ziet niemand het puur verdriet.
Wanneer ik dan terug zal komen
in mijn eigen stukje wereld,
word ik één met vele herinneringen,
koester stil zachtzoete dromen.
Ik omvatte de wereld,
een korte tijd bleef ik staan.
Ik strekte mijn armen uit
en heel even raakte ik je aan.
3560 keer gelezen