Samen alleen Als de lach je niet bereikt het hart te groot is voor woorden te schuw voor mensen wat zie je dan? Een spiegel met daar achter je eigen verdriet. Ze lachen jouw tranen je lacht met hun pijn; wat is eenzamer dan samen alleen te zijn.
Nog eens Godin van de duisternis godin van de nacht je bent bij me, naast me in al je mensenpracht. Ik hoor je, voel je, beweeg mijn stille hand. Gebonden door de wereld lig ik zwijgend aan jouw kant. Je adem streelt mijn wang, warmte door koude heen. Opnieuw zijn wij samen. Opnieuw zijn wij…
Onze uurtjes In zeldzame uurtjes die plotseling kwamen, waren wij pas echt alleen, echt samen. Alle woorden, gebaren, alle dingen hadden ongetwijfeld allemaal zin. Wij maakten zeldzame herinneringen, maar de hele wereld stond tussen ons in. We konden lachen, praten, alles zeggen, genieten van ons korte samenzijn. We hoefde elkaar niets uit te leggen, voor…
Samenzijn De hele dag hebben we weer geleefd. Af en toe klonk er een lach om iets wat we hadden beleefd. Urenlang hebben we gepraat, de hele dag waren we samen. Iemand zei: “Het is al laat”, toen de laatste minuten kwamen. We moeten nu even alleen staan – zo heeft de tijd beslist, maar…
Moment Wij zien samen de zon opkomen. Wij zijn bij elkaar; een onafscheidelijk samenzijn. Maar als straks de zon zich weer naar de kim zal neigen, ons samenzijn onzichtbaar maakt, zal ik zuchten, zal ik zwijgen.