Weg
Dit epistel heeft iets van een eindeloze weg. Er is dus nog een lange weg te gaan, voordat dit stuk zijn weg naar u zal vinden. Alvorens u wegzinkt in peinzend gefrons, wil ik u wel even op weg helpen naar het onderwerp van dit schijnbaar onzinnig geschrijf. Stel, u staat op een kruising en u weet niet of u de linkerweg of de rechterweg moet nemen. Misschien is het het beste als u zonder wikken of wegen op uw doel afgaat. Eenmaal de richting gekozen, is er wellicht geen weg terug. Op uw weg zult u ongetwijfeld obstakels tegenkomen; deze zullen uit de weg geruimd moeten worden.
Indien u het slachtoffer-type bent, kunt u de Wegenwacht inschakelen. Als u meer het heroïsche type bent, kunt u proberen zelf de obstakels weg te werken. Het heeft iets van een ‘sentimental journey’, van die afslagen die steeds weer terugkomen. En wie zal zeggen dat de gekozen weg de juiste is? Je kunt wel naar de bekende weg blijven vragen, maar die afslag neem je uiteindelijk zelf. Er zijn mensen die schijnbaar geen probleem hebben met het vinden van de goede richting, die altijd weten waar ze heen gaan. Ze gaan goed bij elke splitsing en weten wel weg met de wegenkaart. By the way, bent u ook zo iemand? Nou, ik niet. Onderweg naar Italië verdwaal ik geheid in Parijs. Gelukkig gaan alle wegen naar Rome… Mijn doel zal ik dus vroeg of laat wel bereiken. Eén voordeel: je ziet nog eens wat onderweg.
Het kan zijn, dat u intussen denkt ‘weg met die onzin’ en dit nu wegklikt. Dat is ook een manier om dingen uit de weg te gaan. Maar voor diegenen die nog even over mijn schouder meelezen, zal ik mijn verhaal afmaken.
Als u geluk heeft en over een stevig wegdek rijdt, beschikt u meestal ook over een vluchtstrook. Nu kunt u bij het minste of geringste domweg stil gaan staan. U zou ook kunnen afwegen om door te rijden tot aan de volgende rustplaats. Daar kunt weer even wat op verhaal komen, wat rommel weggooien en dergelijke, om daarna weer gemoedelijk voort te bewegen.
Ik zei al dat dit een eindeloos verhaal kon gaan worden. Daar ik geheel op uw verbeeldingskracht en inlevingsvermogen vertrouw, zal ik de rest dan maar weglaten, zodat u uw eigen weg weer kan gaan. En weet: wat weg is, kan opnieuw gevonden worden. Dat neemt niet weg dat u wel moet zoeken, maar om met Goethe te besluiten: op een rechte weg kan men niet verdwalen.
3427 keer gelezen